Als ‘s avonds m’n mens de lichten dimt, dan gebeurt het. Het zachte geritsel verraadt het al: het is Mrs. Sizz! Haar harige staart, uitdagend heen en weer kronkelend, sluipt ze om de hoek. Ze vraagt erom! Ik zou haar zo bespringen, maar weet hoe sluw ze wel is. Dus ik besluip haar tot ik mijn kans schoon zie. Ja, jagen op Mrs. Sizz is altijd een avontuur. En als ze uiteindelijk op het punt staat om op te geven, vlucht ze steevast naar mijn eetplaats, waar ze nog een laatste sprong waagt om dan als een biefstuk naar beneden te ploffen. Ik boor m’n tanden in haar en voel het bloed langs mijn hoektanden sijpelen. Mijn beruchte linkse mept haar nog eens in de lucht, maar ze komt levenloos neer. Ik lust haar rauw! Wanneer mijn buikje gevuld is, schurk ik spinnend tegen mijn mens aan, want het is toch wel fijn dat die steeds mee jaagt, ook al loopt hij wel eens in de weg. En ik vergeef het hem dat hij Mrs. Sizzz weer eens in veiligheid gebracht heeft met zijn truc met de biefstuk. Zo kan ik weldra weer achter Mrs. Sizzz aan!
